tour door de natuurparken

Donderdag 5 april, in de vroege ochtend, om half 7 ging ik, samen met 14 andere, op tour naar het Kakadu natuurpark, naar het Lichtfield natuurpark en naar Katherina. De eerste dag reden we naar Lichtfield.

Na een uurtje of twee rijden kwamen we aan bij het eerste natuurverschijnsel; hele grote termieten huizen. Erg indrukwekkend als je je bedenkt hoe klein deze wezentjes zijn. Zo'n 3 mm, en dan een huis bouwen van meer dan een meter. Ook interessant om te weten is dat termieten, samen met de mensen, het enige wezen op aarde is dat naar boven bouwt. In de grote huizen is een constante temperatuur van 30 a 32 graden en 100 procent humility, dit dankzij een constante lucht circulatie. Toch best interessant die kleine wezentjes van 3 mm.

Vervolgens reden we naar Top Table Range waar we de Florence falls bezochten. We hadden een korte wandeling en gingen zwemmen bij de waterval. Super mooi. En het water was niet eens ijskoud, zoals ik had verwacht. Het was een heerlijke temperatuur. Tijdens de wandeling kwamen we een Golden Orb Spider tegen. De vrouwtjes worden zo groot als je hand, terwijl de mannetjes slechts een paar mm groot worden.

Het volgende bezichtigings punt was de Tolmor Fall look out. Een korte wandeling naar een uitzichtspunt van de Tolmor waterval. Een prachtig gezicht. Vroeger kon je er ook zwemmen, maar om de vleermuizen te beschermen mag dat nu niet meer. Tijdens de wandeling kwamen we een erg bijzondere plant tegen. De zogenaamde Cycads, -een soort cactus-, bestaad al voor miljoenen jaren, toen het hier nog vol was met dino's. Ze noemen de plant dan ook een levend fossiel.

Het laatste onderdeel voor de lunch, op deze drukke geplande dag, was wederom een waterval. Waarschijnlijk omdat het Lichtfield park bekend staat om zijn watervallen. Deze keer bezochten we de Wangi Fall. Ook hier konden we helaas niet zwemmen, maar deze keer doordat het te vroeg in het droogseizoen is. De kans op krokodillen is nog te groot. Bij deze waterval komen namelijk de grootste zoutwater krokodillen ter wereld voor, die wel 5 a 6 meter lang kunnen worden, toch niet erg prettig. Ik denk dat het in het droogseizoen druk wordt bezocht, er was namelijk zelfs een trappetje om uit het water te komen.

Na de heerlijke lunch met hotdogs gingen we weer zwemmen, deze keer bij de Buley Rock hole. Daar waren we ook wel aan toe, want jeetje wat was het warm! Buley Rock hole kan ook wel omschreven worden als allemaal kleine watervalletjes, elke keer ontstaat er weer een nieuw 'meertje', waaruit weer een nieuwe waterval ontstaat, wat weer een nieuw meertje veroorzaakt etc. Het leek wel een waterpark, door al die watervalletjes en het was dan ook lekker druk!

Na de verfrissende duik reden we 2,5 uur naar de camping. Tijdens de rit reden we door Humpty Doo, wat in Aboriginal "goede plaats om te rusten" betekend. Humpty Doo is de grootste mango producent van Australie.

's Avonds verbleven we in Bark Hut, een camping in de Wetlands regio's. Als avond eten we hadden we een heerlijke bbq met buffalo worstjes en kangaroo steak, waarna ik helemaal uitgeput was en niet te laat naar bed ging. Maar goed ook, want de volgende ochtend om kwart voor 6 de wekker alweer.

Na ongeveer een half uurtje rijden bereikte we de ingang van het Kakadu park, waar we stopten om een foto te maken. Het Kakadu natuurpark is met een oppervlakte van 20.000 vierkante meter, het grootste natuurpark ter wereld en is ongeveer net zo groot als Israel.

Er leven hier zo'n 500 Aboriginals, wie samen de oudste samenleving vormen en een semi traditioneel leven leiden. Wat betekend dat zij nog wel de seremonies houden, maar ze doen dit met de voordelen van de huidige tijd. Zo hebben zij bijvoorbeeld gewoon een koelkast, een tv, een computer en dat soort dingen, maar ze gaan ook nog op walk about. En ze jagen ook, maar niet meer met een speer en ze lopen ook niet rond met alleen maar een lapje voor het geslacht.

Verder leven in het Kakadu erg veel verschillende vogels. Ze hebben hier wel 390 verschillende soorten vogels. Ook kennen ze veel seizoen vogels, die naar de Wetlands komen om te broeden, zelfs vanuit Rusland en Alaska! En er zijn zo'n 120 verschillende soorten reptielen, inclusief de top 3 meest giftige slangen! Het is bijna knap dat ik nog leef...

Het eerste wat we in dit bijzondere park bezochten was de Noulangie Rock look out. Een korte wandeling, maar oo wat was ie zwaar. Het was eigenlijk veel te warm om te bewegen, het zweet kwam overal uitgestroomd. Maar het was het waard, het was ene mooi uitzicht.

Vanaf hier hadden we ook uitzicht op Arnhemland. Wat natuurlijk al interessant is, omdat het "Arnhem"-land heet, maar het wordt nog veel interessanter als je bedenkt dat dit stuk land 5 keer zo groot is als Kakadu, dus zo'n 100.000 vierkante km. Naar dit mysterieuze land gaan twee wegen, en een van de twee staat ongeveer vier maanden per jaar onder water. Er leven hier Aboriginals op de traditionele manier, niemand weet hoe veel het er zijn. Er komen ook bijna geen Westerse mensen. Je mag er zelfs niet komen, je moet er speciaal toestemming voor krijgen en dit is heel moeilijk te krijgen. Super mysterieus dus.

Na deze vochtontrekkende wandeling, konden we ons zweet afwassen in Kulbara, waar we gingen zwemmen. We zwommen door het meertje, liepen een klein stukje en bereikte toen de Gardens of Eden. Een "geheime" waterval, super mooi! Helaas kon ik geen foto maken, omdat je dus door het meertje moet zwemmen.

We hadden hier ook lunch en daarna gingen we de berg op naar iets wat de tourleider "castle" noemde, maar meer een verzameling van stenen was. Ik was al helemaal verbaasd toen hij ons vertelde dat we naar een kasteel gingen, ze hebben helemaal geen kastelen in Australie! Geen echt kasteel dus, maar wel hele mooie muurtekeningen, waar je heel dichtbij kunt komen. En een super mooi uitzicht, na een flinke klim.

Vervolgens gingen we terug naar het meertje, voor een laatste duik, we waren immers alweer bezweet, waarna we naar Cooinda reden, waar we die nacht sliepen.

Toen ik de volgende ochtend, 7 april, 's morgens om 6 uur naar de douche liep, zag ik mijn eerste dingo! Hij schoot snel de bosjes toen hij me zag aankomen. Die avond zouden we weer op deze camping verblijven en dus hoefden we onze spullen niet in te pakken.

Vandaag hadden we een dagje kunst. De eerste galerij die we bezochten was Nangaluwur, met muurtekeningen die wel 30 duizend jaar oud zijn. Dit zijn niet de oudste tekeningen in Australie, in Arnhemland kun je namelijk tekeningen vinden die wel 40 duizend jaar oud zijn! Ze hebben geen techniek om te zien hoe oud tekeningen precies zijn. Ze kunnen slechts een tijd schatten aan de hand van de afbeeldingen. Zo werd er bijvoorbeeld tot 20 duizend jaar geleden een boomerang gebruikt om te jagen, vervolgens veranderde de natuur en water er te veel bomen om op deze manier te jagen. Als er dus een boomerang staat afgebeeld, dan kun je wel na gaan dat deze tekening minstens 20 duizend jaar oud moet zijn.

Vervolgens bezochten we een andere galerij, waarvan ik de naam niet meer weet. Ik vond de tekeningen enorm interessant, en vooral de verhalen die ze vertellen. Dat is ook een groot voordel van met een tour gids gaan, die kan je dan allemaal verhalen vertellen. Stuk interessanter dan de bordjes lezen, die je maar de helft vertellen.

Zo was er bijvoorbeeld een tekening van een dikke man, die veranderd was in een krokodil nadat hij zijn zusje had gestrikt. Het is voor de aboriginal cultuur heel erg als je seks hebt met bloedverwanten en zal worden bestraft met de dood. Deze dikke man had zijn zus ervan weten te overtuigen dat zij niet echt bloedverwanten waren. Nadat ze seks hadden gehad, kwam de zus erachter dat zij toch echt broer en zus waren, ze voelde zich enorm schuldig en pleegde zelfmoord door van een rots af te springen. De familie kwam er achter wat er gebeurd was en namen de broer mee naar de Billabong, bonden hem aan een boom en staken hem in vuur. Door het vuur verloor deze man 1 vinger aan elke hand, en 1 teen aan elke voet. Hij kreeg enorme blaren op zijn rug, maar het vuur maakte ook de touwen om zijn handen los. Hij vluchtte het water in en veranderde in een krokodil. Krokodillen hebben geen regels, zij kunnen eten wat ze willen en seks hebben met wie ze willen.

Na de galerij gingen we op boottocht over de Yellow Waters, een bekende Billabong gevoed door de Jim Jim Falls, een bekende waterval. (Billabong is een verzamelnaam voor draslandgebieden in de Top End, het tropische gedeelte van het Noordelijk Territorium. Kenmerken van een Billabong zijn dat het in de droge periode (mei-oktober) altijd water bevat en nooit volledig opdroogt en dat het in het regenseizoen (november-april) deel uitmaakt van de uitgestrekte ondergelopen gebieden, de "floodplains".)

Tijdens de tocht zagen we twee krokodillen, eerst een vrouwtje die snel wegdook toen we dichterbij kwamen en daarna een mannetje, die slechts 3.5 meter lang was, maar door zijn vechtlust over een enorm territorium beschikt.

In dit gebied komen ook drie verschillende soorten schildpadden voor. De zogenaamde grote schildpad, de kleine schildpad en de Warradjan; de pig nosed turtle.

De rest van de middag hadden we vrij, we dachten deze tijd mooi aan het zwembad door te brengen, maar omdat iemand in het water had gepoept ging dat helaas niet door.

De volgende dag was papa jarig, maar voor mij deze keer geen taart, wel weer een andere dag vol leuke activiteiten. We verlieten het Kakadu natuurpark en reden naar het zuiden, naar de Southern foothills. Voor we echt het park verlieten reden we eerst nog langs een ander watervalletje, namelijk de Molorocko Waterholl.

Vervolgens reden we naar Umbrawra. Een activiteit die eigenlijk niet op de planning stond, maar erin gevoegd werd omdat er veel dingen nog dicht zijn ivm het regenseizoen. Onze tourleider was er dan ook nog nooit geweest en had erover gehoord via een andere tourleider. 1.8 miljoen jaar geleden waren er vulkanen die nu dood zijn. Er was een grote lange, brede rivier waar we in gingen zwemmen. Het was wederom een prachtige locatie!

Na de lunch bezochten we de Edith Fall, wat nog maar net open was en nog steeds niet helemaal open was. Eind afgelopen jaar, tussen kerst en oud en nieuw 2011 is dit hele gebied vernield door een cycloon.

Waarna we naar de Katherine Hot Springs gingen, wat ook nog maar net open was en lang nog niet zo mooi was als in het droogseizoen. Het water was nog niet helder en ook niet echt warm. Kan me wel voorstellen dat het over een paar maandjes prachtig is.

's Avonds hadden we een kampvuur en de volgende ochtend konden we uitslapen. We hoefden pas om 7 uur op. We hadden een heerlijk uitgebreid ontbijt met eieren en spek en vervolgens gingen we na een korte wandeling op boottocht door de Katherine Gorge. Ook dit stond niet op de planning, maar werd erbij gevoegd. Ook was het niet inclusief. De tocht kostte 60 dollar. Gelukkig kon ik geld lenen van een vrouwtje uit de groep, want ik had nog steeds mijn bankkaart niet!

De Gorge schijnt super bekend te zijn, maar ik had er nog nooit van gehoord. Het was wel mooi om te zien en vooral om te zien hoe hoog het water kwam in het regenseizoen en hoe snel het water gedaald was in de laatste weken.

Vervolgens reden we terug naar Darwin, waar ik 's avonds met een paar mensen van de tour uit eten ging om de geslaagde tour af te sluiten. Het was een leuke week geweest, hoewel achter afgezien 3 dagen wel genoeg waren geweest, doordat er nog zoveel dicht was en de activiteiten van de laatste twee dagen maar een beetje bij elkaar geraapt waren. Maar het was een leuke en gezellige tour in een super mooie omgeving. En ik zou er zeker nog wel een keer naar terug willen, later in het droogseizoen!